சொல்லுகிறேன்

30 பின்னூட்டங்கள் Add your own

• 1. ranjani135  |  2:04 பிப இல் ஜூன் 6, 2013

  முதலில் 300வது பதிவுக்கு வாழ்த்துகள்!
  சாரதா சட்டம் வரதுக்குள்ளே கல்யாணம் பண்ணி, சாரதா சட்டம் வந்தபின் பெண் குழந்தைகளை பெற்ற கதையை திரும்பத் திரும்ப படித்தேன்.
  பாட்டிதான் எத்தனை சாமார்த்தியம்! ரயில் புறப்பட அடித்த மணியை நல்ல சகுனமாகக் கொண்டு, பேயன் பழத்தை மாற்றிக் கொண்டு, காபி குடுத்து….ஜம்மென்று கல்யாணம் நிச்சயம் பண்ணி, நடந்தும் விட்டது!
  ‘பவுன் 12 லேருந்து 14 ஆக ஒசந்துடுத்து…..’
  என் அம்மா, பாட்டி இதெல்லாம் சொல்லக் கேட்டிருக்கிறேன்.

  இன்னும் என்னவெல்லாம் சொல்லப்போகிறீர்கள் என்று எதிர்பார்ப்புடன்,
  ரஞ்சனி

  மறுமொழி

  • 2. chollukireen  |  11:25 முப இல் ஜூன் 7, 2013

    முதலில் வாழ்த்துக்களுக்கு மனமுவந்த நன்றி. எழுத உட்கார்ந்ததும் அவர்கள் சொன்னவைகள், என்னிடம் சொல்லியவைகள் தடங்கலில்லாது கோர்வையாக தானாகவே அமைந்து விட்டது.
    இன்னும் என்னென்ன ஞாபகம் வரும் பார்க்கணும்.

    ஆமாம் இன்றைய விலைக்கு அன்று இரண்டு ரூபாய் பிரும்மாண்டமாகத் தோன்றியதவர்களுக்கு. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 3. வை. கோபாலகிருஷ்ணன்  |  2:06 பிப இல் ஜூன் 6, 2013

  நமஸ்காரம் மாமி. 300வது பதிவுக்கு என் மனமார்ந்த பாராட்டுக்கள் + இனிய வாழ்த்துகள்.

  >>>>>

  மறுமொழி

  • 4. chollukireen  |  11:27 முப இல் ஜூன் 7, 2013

    ஆசிகள். பாராட்டிற்கும், வாழ்த்திற்கும் மிக்க அன்புடன் நன்றி சொல்லுகிறேன். அன்புடன்

    மறுமொழி

• 5. வை. கோபாலகிருஷ்ணன்  |  2:08 பிப இல் ஜூன் 6, 2013

  //இதையே வார்த்தையா வச்சுக்கோ. பக்கத்தில் வைத்திருந்த பையில் இருந்து ஒரு சீப்பு பேயன் வாழைப் பழத்தை எடுத்து நீட்டுகிறாள். தயாராக வைத்திருந்த தேங்கா பர்பி ஸம்படத்தை அத்தை கொடுக்கிறாள்.//

  அழகான அற்புதமான இடம். ஸ்பெஷல் பாராட்டுக்கள்.

  >>>>>>

  மறுமொழி

  • 6. chollukireen  |  11:32 முப இல் ஜூன் 7, 2013

    நிஜமாகவே பேயன் பழமும், தேங்காய் பர்பியும்தான் கைமாறியது. எளிதாக தயாராகும் இனிப்பு அல்லவா
    விசேஷமான தேங்காய் இனிப்பு.பாராட்டும் இனிப்புதான். அன்புடன்

    மறுமொழி

• 7. வை. கோபாலகிருஷ்ணன்  |  2:10 பிப இல் ஜூன் 6, 2013

  //ரயில் புறப்பட முதல் மணி அடிக்கிறது. நல்ல சகுனம் ஆகிறது. ஆத்தில் பழுத்த பழம். கல்கண்டா இனிக்கிறது.
  வந்த அத்தை சொல்கிறாள். இங்கேயே இரண்டு பழத்தை சாப்பிட்டுவிட்டுப் போகிறோம். இந்த அத்தை சொல்கிறாள்
  காரியம் பழம். இரண்டாவது மணி அடிக்கிறது.//

  அழகோ அழகாகச் சொல்லியிருக்கிறீர்கள். 😉 சந்தோஷம்.

  >>>>>

  மறுமொழி

  • 8. chollukireen  |  11:35 முப இல் ஜூன் 7, 2013

    இந்த இடம் நன்றாக இருக்கிரதல்லவா? lதிருவண்ணாமலை ஸ்டேஷன் அல்லவா? அன்புடன்

    மறுமொழி

• 9. வை. கோபாலகிருஷ்ணன்  |  2:13 பிப இல் ஜூன் 6, 2013

  //எப்படி நாகரீகமாக எதையும் குறிப்பிடாமலேயே ஒரு கல்யாணம் திருவண்ணாமலை ஸ்டேஷனில் நிச்சயமாயிற்று.

  கொண்டு கொடுத்த இடம். குலம்,கோத்திரம் விசாரித்துத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டாம்.//

  வெள்ளை மனம் கொண்ட அற்புதமான மனிதர்கள்.

  ”அந்த நாளும் வந்திடாதோ” என ஏங்க வைக்கிறது.

  பகிர்வுக்கு நன்றிகள்,. தொடர்ந்து எழுதுங்கோ. வரிக்குவரி பாராட்டணும் போலத் தோன்றுகிறது. ;))))))

  மறுமொழி

  • 10. chollukireen  |  11:40 முப இல் ஜூன் 7, 2013

    முத்தாய்ப்பு வைத்தாற்போல அந்த நாளைய மனிதர்களுக்கு உங்களின் பாராட்டுகள். எனக்கும் சிறிது பங்கும் கண்டு மிக்க மகிழ்ச்சி. மொத்தத்தில் எழுத ஊக்கம் கொடுக்கும் உங்களின் பாராட்டுகள். நன்றியும்,
    ஆசிகளும். அன்புடன்

    மறுமொழி

• 11. MahiArun  |  7:54 பிப இல் ஜூன் 6, 2013

  Congrats on 300th post ma! Nice to read these experiences..felt like going back to those ages! 🙂

  மறுமொழி

  • 12. chollukireen  |  11:43 முப இல் ஜூன் 7, 2013

    மஹி வாவா. உன் பாராட்டுகளுக்கும்,வாழ்த்துக்கும்
    ஸந்தோஷம். ஆமாம், நான் பிறப்பதற்கு முந்தைய
    ஸமாசாரங்கள். ரஸித்தாயா? அன்புடன்

    மறுமொழி

• 13. திண்டுக்கல் தனபாலன்  |  4:29 முப இல் ஜூன் 7, 2013

  இனிய நினைவுகள் அழகானது என்றும்…

  300 வது பதிவிற்கு வாழ்த்துக்கள்…

  மறுமொழி

  • 14. chollukireen  |  11:46 முப இல் ஜூன் 7, 2013

    தொடர்ந்து ஆதரிக்கும் உங்களுக்கு என் அன்பான நன்றியறிதல்கள். இனிய, அழகு பின்னூட்டம்.அன்புடன்

    மறுமொழி

  • 15. chollukireen  |  11:29 முப இல் ஜூன் 8, 2013

    வாழ்த்துக்களுக்கு மிகவும் நன்றி.தொடர்ந்து ஊக்கம் கொடுக்கும் உங்களுக்கு விசேஷ நன்றிகள். அன்புடன்

    மறுமொழி

• 16. chitrasundar5  |  5:03 முப இல் ஜூன் 7, 2013

  காமாஷிமா,

  பாட்டி தன் பழுத்த அனுபவத்தால் இவ்வளவு பெரிய வேலையை எவ்வளவு எளிதாக முடித்திருக்கிறார்.(படிக்க நமக்கு எளிதாக இருக்கிறது.ஆனால் இதெல்லாம் கைகூடி வர வேண்டுமே என்று அந்நேரம் அவருக்கு எப்படி இருந்திருக்குமோ).

  அந்த நாள் திருமணப் பேச்சை அப்படியே கண்முன்னே கொண்டுவந்து நிறுத்திட்டீங்க.அடுத்தடுத்த பதிவுகளையும் ஆவலோடு எதிர்பார்க்கிறேன்.

  தாம்பூலப் பை & பஷணத்துடன் 300 வது பதிவின் மகிழ்ச்சியையும் எடுத்துக்கொண்டு சென்று வருகிறோம் அம்மா.அன்புடன் சித்ரா.

  மறுமொழி

  • 17. chollukireen  |  11:51 முப இல் ஜூன் 7, 2013

    பாட்டி கடைசி காலம் முடிய எங்களுடன் இருந்தார்.
    எத்தனை முறை இந்த ஸம்பவங்கள் சொல்லியிருந்தால்
    இப்படி ஞாபகமிருக்கும்! ரஸித்து எழுதியிருக்கிறாய்.
    மிகவும் நன்றியம்மா.போய்ட்டுவா. அடிக்கடி வந்திண்டிரு. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 18. gardenerat60  |  9:25 முப இல் ஜூன் 13, 2013

  அருமை மா! அப்படியே , கல்யாணப் பேச்சுக்களை , கூட இருந்து பார்த்த உணர்வை ஏற்படுத்தி விட்டீர்கள்.

  அடுத்த பதிவு எப்போது என்று எதிர்ப்பார்ப்பும் கூடவே.

  முன்னூராவது பதிவா!.அடேங்கப்பா!. வாழ்த்துக்கள் அம்மா.

  மறுமொழி

  • 19. chollukireen  |  1:13 பிப இல் ஜூன் 13, 2013

    அந்த நாளைய பேச்சுகளில் வரதக்ஷிணை பேசியதாகவோ,கொடுத்ததாகவோ தெரியவில்லை.
    நகை,நட்டு,பொன்னு,புடவை, சாப்பாடு,பக்ஷணம்,சீர்
    இவைகள் குறைவில்லாமல் செய்தால் போதும் போலுள்ளது. வாழ்த்துக்களுக்கு நன்றி. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 20. chollukireen  |  11:08 முப இல் பிப்ரவரி 1, 2021

  Reblogged this on சொல்லுகிறேன் and commented:

  இது மூன்றாவதுபதிவு. முன்னே,பின்னே ஸம்பந்தம் செய்த இடம். இரண்டு அத்தைகளுமே சம்மந்தி முறைகள். இன்னொரு கல்யாணத்தையும் நிச்சயம் செய்ய ஆவல் மிகுந்தவர்கள் . எவ்வளவு ஸுலபமாக நிச்சயிக்கப் படுகிறது. படித்தால்த் தெரியும். அன்புடன்

  மறுமொழி

• 21. ஸ்ரீராம்   |  2:56 பிப இல் பிப்ரவரி 1, 2021

  எவ்வளவு எளிதாகவும், இனிதாகவும் ஒரு கல்யாணம் முடிவாகி இருக்கிறது…   இந்நாளில் இதெல்லாம் சாத்தியமே இல்லை.

  மறுமொழி

  • 22. chollukireen  |  12:12 பிப இல் பிப்ரவரி 2, 2021

    தெரிந்த இடததில் ஸம்பந்தம் செய்ய வேண்டும், உறவுகளாக இருந்தால் நன்றாக இருக்கும், என்ற எண்ணங்கள் இருந்த காலம். ஏதாவது சுற்றி வளைத்து உறவைக் கொண்டு வந்து விடுவார்கள். ஆச்சானுக்கு மச்சான் ்வன் மன்னிக்கு உடன் பிறந்தான் என்று வசனம் சொல்லுவார்கள். அதைப்போல . அன்புடன்

    மறுமொழி

• 23. சஹானா இணைய இதழ்  |  11:33 முப இல் பிப்ரவரி 2, 2021

  பவுன் 14 ரூபாயா? ஆஹா, கேக்கவே சந்தோசமா இருக்கே. தோராயமாக எந்த வருடம் அம்மா இது?
  எத்தனை இயல்பாய் / சுளுவாய் கல்யாணங்கள் நிச்சயக்கப்பட்ட காலம் அது, இன்னைக்கு என்ன ஆடம்பரம், எத்தனை formalities.

  மறுமொழி

  • 24. chollukireen  |  12:22 பிப இல் பிப்ரவரி 2, 2021

    இதெல்லாம் நடந்தது 1930. சொல்லிச்சொல்லி , கேட்டு மனதில் பதிந்து போனவைகள். கேட்காமலேயே கல்யாணம் நிச்சயம் செய்யும்போது பெண் வீட்டார் ,தாம்பூலத்துடன் ஒரு சிறிய அளவு பணம் வைத்தும் கொடுபபார்களாம். டிமாண்ட் இதெல்லம் இல்லை. உண்மைக் கதைகள் இவைகள். நன்றிம்மா. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 25. Geetha Sambasivam  |  12:31 பிப இல் பிப்ரவரி 2, 2021

  தாம்பூலப்பை, பக்ஷணம் வாங்கிண்டாச்சு, கல்யாணச் சாப்பாடு அருமை. கல்யாணம் நிச்சயம் பண்ணின விதம் அதை விட அருமை. அந்தக் கால நிகழ்வுகளைக்கண்ணெதிரே கொண்டு வந்து விட்டீர்கள். 300 ஆவது பதிவுக்கு வாழ்த்துகள்.

  மறுமொழி

• 26. chollukireen  |  12:46 பிப இல் பிப்ரவரி 2, 2021

  13இல் இது 300 ஆவது பதிவு.இதெல்லாம் உதாரணத்திற்குச் சொல்லுவார்கள். வயது இருக்கிறது. அந்தககாலத்தைச் சொல்ல. நன்றி அன்புடன்

  மறுமொழி

• 27. நெல்லைத்தமிழன்  |  5:13 முப இல் பிப்ரவரி 3, 2021

  கர்ப்பிணிகளும் சாரதா சட்டம் அமுலானபிறகு பெண் குழந்தைகளையே பெற்றார்கள்..ஹாஹா.

  அந்தக் கால பெண் பார்க்கும் வைபவத்தை, இரயில்வே ஸ்டேஷனிலேயே குறைந்த செலவுல நடத்திக் காண்பித்துவிட்டீர்கள்.

  மறுமொழி

• 28. chollukireen  |  11:13 முப இல் பிப்ரவரி 3, 2021

  தெரிந்த , உறவுக்காரப் பெண் ஆதலால் அது நடந்ததோ நடக்கலையோ. யாரும் இப்போது கேட்க சொல்ல ஒருவரும்இல்லை. நிஜமாகவே நடந்ததுதான். ெங்கே உங்களைக் காணவில்லையே என்று நினைத்துக் கொண்டேன். நன்றி.அன்புடன்

  மறுமொழி

• 29. Revathi Narasimhan  |  1:32 பிப இல் பிப்ரவரி 3, 2021

  ரயிலடி கல்யாண நிச்சயம். என்ன ஒரு வாய்ஜாலம்.!!! பேசாத
  தந்தைக்கு ,உதவிய பாட்டி. 1930 ஆ. என் மாமியாருக்குத் திருமணம் நடந்த வருடம்.

  காமாட்சிமா, எத்தனை அருமையாக எழுதி இருக்கிறீர்கள்.
  ஆமாம் உறவில் கொடுத்தால் ,
  நம்பிக் கொள்ளலாம். அந்த ஒற்றுமை நீடித்த காலம்.

  நம்பிக்கையும் நேர்மையும் ஒன்றி இருந்த காலம்.

  ஒரு கல்யாண மாதத்தில் இன்னோரு திருமணத்தைப்
  பற்றிப் பேசுவது இனிமை. மிக மிக நன்றி மா.

  மறுமொழி

  • 30. chollukireen  |  11:20 முப இல் பிப்ரவரி 5, 2021

    உடனே பதில் கொடுக்கலே. அப்பாவை அத்தை பேசவிடவில்லை.புருஷர்கள் ஏதாவது சொல்லப்போய் ஏதாவது வேறுமாதிரி அர்த்தமாகிவிட்டால் என்ற பயம். அதுவும் பெண்கள் ஸுபாவத்தைத் தெரிந்து் கொள்பவர்கள். உறவுகள் அவசியமாகவும் இருந்தது. ஆமாம்.தை பிறந்துள்ளதால் எங்கும் கல்யாணப் பேச்சுகள்தான். உங்கள் மாதிரிதெரிந்த பின்னூட்டங்கள் எனக்கு ஏதோ நேரில் பேசுவதுபோன்ற எண்ணங்களை ஏற்படுத்திவிடுகிறது. சுயமாக, நேரம் ஆகிவிடுகிறது. உங்கள் யாவருக்கும் மிகவும் நன்றி. அன்புடன்

    மறுமொழி

மறுமொழியொன்றை இடுங்கள் மறுமொழியை நிராகரி

Enter your comment here...

Fill in your details below or click an icon to log in:

மின்னஞ்சல் (கட்டாயமானது) (Address never made public)

பெயர் (கட்டாயமானது)

இணையத்தளம்

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out /  மாற்று )

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out /  மாற்று )

நிராகரி

Connecting to %s

Notify me of new comments via email.

புதுப்பதிவுகளை எனக்கு மின்னஞ்சல் மூலம் தெரியப்படுத்து

Δ

Trackback this post  |  Subscribe to the comments via RSS Feed