சொல்லுகிறேன்

22 பின்னூட்டங்கள் Add your own

• 1. VAI. GOPALAKRISHNAN  |  1:41 பிப இல் மே 6, 2015

  முதலில் காட்டியுள்ள வீடு படம் நன்னா இருக்கு. சுவாரஸ்யமா எழுதி சஸ்பென்ஸா முடிச்சிருக்கீங்க ! தொடரட்டும் … அப்புறம் என்ன ஆச்சுன்னு தெரிஞ்சுக்கறேன்.

  மறுமொழி

  • 2. chollukireen  |  12:10 பிப இல் மே 7, 2015

    ஸஸ்பென்ஸாமில்லே. எனக்கும் 83 முடி்சு போச்சு இருந்தாலும் அம்மாவைப்பற்றி நினைக்கும் போது சிறிது மனது தடுமாற்றம் ஏற்பட்டது. ஸரி போதும் என்று போஸ்ட் செய்து விட்டேன். மறக்காமல் வந்து பின்னூட்டம் தந்து ஊக்குவிப்பதற்கு பிரத்யேக நன்றிகள். அன்புடன்

    மறுமொழி

• 3. ranjani135  |  2:09 பிப இல் மே 6, 2015

  என்ன ஒரு துக்கம். இங்கு அகத்துக்காரருக்கு உடம்பு சரியில்லை. அங்கு அம்மா பரமபதித்துவிட்டாள்; மூன்று நாட்கள் கழித்துத்தான் செய்தியே வருகிறது என்ன ஒரு கையறு நிலை. நீங்கள் உங்கள் அம்மாவை நினைத்துக் கொண்டு, காக்காவிற்கு சோறு வைத்தது படித்து அழுகை வந்துவிட்டது.
  உங்கள் அனுபவங்கள் நிறைய. எழுத எழுத வளர்ந்துகொண்டே இருக்கும். முடிந்தவரை எழுதுங்கள்.
  நிதானமாக அவசரமில்லை. இந்தத் தொடரை அவசரமாக முடிக்க வேண்டாம்.

  மறுமொழி

  • 4. chollukireen  |  12:17 பிப இல் மே 7, 2015

    அந்த தைரியங்கள் எல்லாம் எங்கே போச்சுதோ காணும்.
    சமயத்துக்கு கடவுள் யாவையும் தருவார்.
    பெண்,பிள்ளைகள் என்று பெற்றவர்களுக்கு என்ன வென்ன பிரசினைகள் ஏற்படுமோ அத்தனையும் எதிர் கொண்டவள்நான். வயோதிகம் மட்டும் ஸொந்தப்பிரச்சினை. கடந்தகாலங்கள் மறக்க முடியாதவைகள். உங்கள் பின்னூட்டத்திற்கு மிகவும் நன்றி. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 5. திண்டுக்கல் தனபாலன்  |  2:46 முப இல் மே 7, 2015

  காத்திருக்கிறேன் அம்மா…

  மறுமொழி

  • 6. chollukireen  |  12:18 பிப இல் மே 7, 2015

    உங்கள் காத்திருக்கிறேன் வார்த்தைகள் ஒரு விமரிசனத்திற்கு ஈடாகும். நன்றி. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 7. chitrasundar  |  2:51 முப இல் மே 7, 2015

  காமாக்ஷிமா,

  கண்கள் குளமாக்கிவிட்டன. எதுவும் எழுதத் தோன்றவில்லை :(( ஒன்று மட்டும் தெரிகிறது, வந்தால் எல்லாமும் ஒன்றாகத்தான் வந்து சேரும்போல !

  வீட்டுக்காரர் நிலை, அம்மாவின் இழப்பு ….. எப்படித் தாங்கினீர்கள் என நினைத்துப் பார்க்கவே முடியவில்லை.

  அவசரமாக முடித்துவிட வேண்டாம். முடிந்தபோது எழுதினால் போதுமானது. அன்புடன் சித்ரா.

  மறுமொழி

  • 8. chollukireen  |  12:24 பிப இல் மே 7, 2015

    வாழ்க்கையே சேலஞ்சாக இருந்தது. கரையேற முடியுமா என்று தோன்றியது. நீங்களெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறீர்கள். இதெல்லாம் ஸகஜம் என்ற நிலை உருவாகிவிடுகிறது. அன்புடன் நன்றியும்.

    மறுமொழி

• 9. shella  |  9:10 முப இல் மே 7, 2015

  Mami,

  Never knew all these things, may be amma would have known. But we all know you were always a strong lady.
  Hats of to you mami.
  Namaskaram.

  மறுமொழி

• 10. Kumar  |  12:34 பிப இல் மே 7, 2015

  Akka,

  enakku enna ethzuthuvathu enrey theriyavillai.
  marupadiyum kalachakkaram 1986 June 30 sendruvittathu.
  Nangal koduthuvaithathu avalavuthan.

  மறுமொழி

  • 11. chollukireen  |  12:44 பிப இல் மே 7, 2015

    நான் நினைத்தேன். காட்மாம்டுவைத்தானே பார்த்தீர்கள். இனிதான் நான் மெட்ராஸைப் பார்க்க வேண்டும். என்ன எழுத வேண்டும். காலத்தே செய்த உதவி ஞாலத்தே பெரிதென்பர். கொடுத்து வைத்தது பாட்டி. பதமான பிரயாணம். அன்புடன்

    மறுமொழி

• 12. chollukireen  |  12:36 பிப இல் மே 7, 2015

  நானும்,அம்மாவும் அன்னன்றாட நிகழ்ச்சிகள் வரை இருவருக்கும்,பகிராத விஷயமே இல்லை. இப்போ நான் ஸ்ட்ராங்லேடி இல்லை. இந்த பகிர்வுகள்,அதற்கு வரும், இரண்டொரு பதில்கள் ,இதுவே எனக்கு மகிழ்வைக் கொடுக்கும் உபகரணங்கள். எல்லோரையும் பார்க்க ஆவல்.
  இம்மாதிரி உங்களுடைய பதில்கள்,fb பார்க்கும் போது ஸந்தோஷ,மாக இருக்கிறது.
  வெகு நாட்களாக ஒரு கேள்வி. உங்களைப்போல முடியாது என்ற வார்த்தை எப்போதும் யாவரும் என்னைப் பார்த்துச்சொல்வீர்கள். உன்னுடைய போன் நம்பர் கொடு.
  அதற்கெல்லாம் விடை தெரிந்து கொள்கிறேன். நன்றி. அன்புடன்

  மறுமொழி

• 13. chollukireen  |  12:48 பிப இல் மே 7, 2015

  9 ஆம் நம்பருக்கு 12 இல் பதில் வந்துள்ளது. ஷீலாவின் கவனத்திற்கு. அன்புடன்

  மறுமொழி

• 14. பார்வதி இராமச்சந்திரன்.  |  12:01 பிப இல் மே 9, 2015

  நடுவில், கொஞ்சம் டூரில் இருந்ததால், தொடர்ந்து வர இயலவில்லை.. ஆனால் வந்தவுடனோ!.. மலைத்துப் போனேன்.. அனுபவத்தைத் தவிர பெரிய ஆசான் வேறெதுவுமில்லை.. இப்படியெல்லாம் வாழ்ந்த மனிதர்களே நமக்குப் பொக்கிஷம் போல் தான்.. குறைவான நேரத்திலும், சட்டென்று, இருக்கும் சூழலுக்கேற்றாற் போல் விரைவாகவும், நிறைவாகவும் செயல்படும் தன்மை, உங்களைப் போல், யாருக்கும் வருவது கஷ்டம்.. ஆனால், உங்கள் வயதில், நீங்கள் சந்தித்த அனுபவங்களும், அவற்றுக்குத் தகுந்தாற்போல் நீங்கள் நடந்து கொண்டதும், உங்கள் தாயாரை நினைவுபடுத்துகின்றன. அடுத்த பகுதிக்குக் காத்திருக்கிறேன்!…

  மறுமொழி

  • 15. chollukireen  |  5:12 முப இல் மே 10, 2015

    எப்போதும் உணர்ந்து எழுதும் உன் பின்னூட்டங்கள் மன நிறைவைக் கொடுக்கும். அந்த முறையில்
    கடைசி பகுதியும் முடித்து விட்டேன். உடன் வந்து கொண்டிருக்கும் உனக்கு நன்றி

    மறுமொழி

• 16. chollukireen  |  11:18 முப இல் ஓகஸ்ட் 2, 2021

  Reblogged this on சொல்லுகிறேன் and commented:

  நிகழ்வுகள் எப்படி அடுத்தடுத்து நிகழ்ந்தன? அம்மா குடியிருந்த வீடும் பாருங்கள். அடுத்த பதிவையும் சீக்கிரமே பதிவிட்டு விடுகிறேன். முன்பு அப்படிதான் பதிவிட்டேன். கட்டாயம் அந்தப்பதிவையும் படியுங்கள். அன்புடன்

  மறுமொழி

• 17. ஸ்ரீராம்  |  12:46 முப இல் ஓகஸ்ட் 3, 2021

  இன்றைய பதிவின் அம்சங்கள் மனதை எழ வைக்கின்றன.  அம்மா முகதரிசனம் கூட கிடைக்காமல் போனது வருத்தம்தான்.

  மறுமொழி

  • 18. chollukireen  |  11:40 முப இல் ஓகஸ்ட் 3, 2021

    தாய் தந்தைய ர்கள்கடைசி முக தரிசனம் கிடைப்பதற்குக் கூட கொடுத்து வைக்க வேண்டும் என்பார்கள். அது எனக்குக் கிடைக்கவில்லை. ப்ராப்தம் இல்லை. நன்றி. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 19. Geetha Sambasivam  |  1:41 முப இல் ஓகஸ்ட் 3, 2021

  அடாடா! என்ன இது? இப்படி? திடீர்னு? என்ன ஆச்சாம்? ரொம்பவே வேதனையா இருக்கே! உங்கள் மனசு எப்படி இருந்திருக்கும்! எப்படி எல்லாம் என்னவெல்லாம் நினைத்திருப்பீர்கள்! மனசு துடிக்கிறது. 😦

  மறுமொழி

• 20. chollukireen  |  11:44 முப இல் ஓகஸ்ட் 3, 2021

  அது ஒரு சோதனைக்காலம். அதை எழுதி முடித்து விடுகிறேன். கட்டாயம் படியுங்கள். நன்றி. அன்புடன்

  மறுமொழி

• 21. Revathi Narasimhan  |  11:23 முப இல் ஓகஸ்ட் 5, 2021

  அன்பின் காமாட்சிமா,
  அந்தக் கட்டத்தைப் படிக்கும் போது எல்லா நினைவுகளும் வந்து
  கலக்கிவிட்டன.
  உங்கள் கண்முன் பயணத்துக்குத் தயாரான ஒரு வயோதிகர்க்குத் தண்ணீர் கொடுத்தீர்கள்.அங்கே உங்கள் அம்மா இறைவனடி சென்று வ்ட்டார்.
  ஒவ்வொரு எழுத்தும் அக்ஷர லக்ஷம் பெறும்.
  தெரிந்த மகன் வந்தது பெரும் உதவி.

  அம்மாவுக்காக சாதம் பருப்பு வைத்து,
  மகளின் கடமையை நிறைவேற்றி விட்டீர்கள்.
  வந்த காகங்களே சாட்சி.

  என் அம்மாவுக்குக் கடைசி வாய் கொடுக்க ஒரு மகளோ,மகனோ
  அவள் பக்கத்தில் இல்லை. எப்போதும் நாம் விடும் கண்ணீரே அவர்களுக்குத்
  தாகம் தீர்க்கும் மருந்தாகட்டும்.

  மிக நன்றி .நலமுடன் இருங்கள் காமாக்ஷிமா.

  மறுமொழி

  • 22. chollukireen  |  11:42 முப இல் ஓகஸ்ட் 5, 2021

    உங்களின் பின்னூட்டம் மனதைப் பிழிந்து எடுத்து விட்டது. உங்களுக்கும் தாயின் கடைசி நேரத்தில் கூட இருக்கும் ப்ராப்தம் இல்லை. மனதில் அழியாமல் இருக்கிரார்கள். நாம் விடும் கண்ணீர் அவர்களுக்கு தாகம் தீர்க்கும் மருந்தா இப்படி அருமையாக உபமானம் உங்களால்தான் எழுத முடியும். உங்களையும்,நெல்லையையும் காணோமே என்று நினைத்தேன். மிக்க நன்றிம்மா. அடுத்து நிறைவுப்பகுதிதானம்மா. உலகத்தில் யாவரும் க்ஷேமமாக இருக்கப் பிரார்த்திப்போம். அன்புடன்

    மறுமொழி

Kumar க்கு மறுமொழியொன்றை இடுங்கள் மறுமொழியை நிராகரி

Enter your comment here...

Fill in your details below or click an icon to log in:

மின்னஞ்சல் (கட்டாயமானது) (Address never made public)

பெயர் (கட்டாயமானது)

இணையத்தளம்

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out /  மாற்று )

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out /  மாற்று )

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out /  மாற்று )

நிராகரி

Connecting to %s

Notify me of new comments via email.

புதுப்பதிவுகளை எனக்கு மின்னஞ்சல் மூலம் தெரியப்படுத்து

Δ

Trackback this post  |  Subscribe to the comments via RSS Feed