சொல்லுகிறேன்

அன்னையர் தினப்பதிவு—26

ஏப்ரல் 1, 2015 at 9:10 முப 23 பின்னூட்டங்கள்

பிறந்த நாள் குறிப்பிடுவதற்கு   கார்த்திகை உற்சவத்தின் போதுதீபத்தின்

இரண்டாவது நாள்  மிருகசீரிஷ நக்ஷத்திரம்,   வந்தவர்கள் யாவருக்கும்

வடைபாயஸத்துடன் வருஷா வருஷம்  சமைத்துப்போட்டு ,அப்பாவின்

பிறந்தநாளைக் கொண்டாடுவது ஞாபகம் வந்தது.

தேதிகள் மாறிதான்  நக்ஷத்திரங்கள் வரும். இருப்பினும், மாதத்தையும்

ஷஷ்டியப்த பூர்த்தி நடந்ததை வைத்து ஓரளவு தோராயமாகக் கொடுத்தது.

நல்ல வேளை பர்த் ஸர்டிபிகேட் கொண்டுவா என்றால் எங்கு போவது?

அடுத்து  கல்வி எங்கு கற்றார்?    என்ன படிப்பு?

ஒரு பதின்மூன்று வயது சிறுமி.  நாற்பதுக்கு அதிகம்  மாப்பிள்ளை.

மாப்பிள்ளை என்ன படித்தார், என்ன என்று விசாரித்தா கொடுத்தார்கள்.

அல்லது பெண்ணிற்குதான் அதை எல்லாம் கேட்கத்தான்

தெரியுமா?

ஊரைச் சுற்றிவா. இவ்வளவு படித்து வேலையிலுள்ள எவரையாவது

காண்பி.இங்லீஷும்,தமிழும் படிச்சு  சொக்கா போட்டுண்டு வேலைக்குப்

போகும்பிள்ளை யாராவது காண்பி என்றுதான்  சொல்லி இருப்பார்கள்.

ட்ரெயினிங் படித்தவரா?

இந்த வார்த்தைக்கே அர்த்தம் தெரியாது.

டேனிஷ் மிஷின் பள்ளியில் தனியாக ஆளை நியமித்தே

ஐம்பதுவருஷரிகார்டுகளைத் தேடினார்களாம்.

அங்கும் ரிகார்டுகளே  இல்லாமற் போயிருந்தது.

அதற்குப் பிந்தைய இரண்டொரு வருஷ ரிகார்டுகள் கூட

இல்லாமலிருந்ததுதான் கண்டுபிடிக்கப் பட்டிருந்தது.

இப்படி,அப்படி என்று எல்லாத் தேடல்களையும் ஒருவாராக

முடித்து அனுப்பினால் அது ஸரியில்லை,இதுஸரியில்லை என்ற

கடிதப்போக்கு தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தது.

நல்ல முறையில் பணம் கிடைத்தால், இதற்கெல்லாம் பாடு பட்டவர்க்கு

எந்த முறையிலாவது  கணிசமாக உதவ வேண்டும்என்ற

இம்மாதிரி எண்ணங்கள் மனதில் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.

காங்கிரஸ் தியாகி அவர்களின் முயற்சி  சென்னை மந்திரி ஸபை

வரைப் போயிருந்தது.

அதோ,இதோ வந்து விடும் என்ற எண்ணம் தோன்றிக் கொண்டிருந்தது.

ஊரில் நான்கு பாகமாக்கப்பட்ட ஒரு மனை கிடந்தது

அதையும் விற்பதானால் கூட  எந்த தஸ்தாவேஜும் கிடையாது.

பக்கத்தில் சொந்த வீட்டுக்காரர் ஏதோ ஒரு சிறிய தொகை கொடுத்து

கையெழுத்து வாங்கிக் கொண்டார்.

அதை வைத்து என்ன பண்ணப்போகிறோம். அவர்கள் ஒரு

வைக்கப்போராவது போட்டுக் கொள்வார்கள்.கொடுத்து விட்டேன்

என்ற செய்தியுடன் ஒரு முறை போய்வந்தது.

பக்கத்து வீட்டுக்காரர்களும் யார் வந்து நம்மைக் கேள்வி கேட்கப்

போகிரார்கள் என்ற எண்ணம்தான் அவர்களுக்கு இருந்தது.

இதெல்லாம் நான் ஒருமுறை  சென்னை போனபோது அம்மா சொன்ன

ஸமாசாரங்கள்..

அம்மாவின் திருவண்ணாமலைப் பயணங்கள் தொடர்ந்து கொண்டு

இருந்தது.

அம்மாவிற்காக  எல்லாவற்றையும் செய்து கொண்டிருப்பவர் திருவண்ணாமலை

காங்கிரஸ் தியாகி என்ஏ சிவம் அவர்கள்.

அவர்கள் குடும்பத்திலும் ஒரு அங்கத்தினராகக் குடும்பமே அம்மாவிடம்

அன்பு செலுத்தியது.

என் நாத்தனார் அவர்களின் குடும்பமது.

பேத்தியின் குடும்பம் இன்னும் சற்று ஸவுகரியமான வீட்டிற்குக்  குடி

பெயர்ந்தார்கள்.

வீட்டுக்காரர்கள் ,பேத்தி,மாப்பிள்ளையுடன் கூடப் படித்தவர்கள்.

இன்னும் பாட்டி,பாட்டி என்று அன்புடன் பழக அவர்கள்,  அருகிலேயே

எங்கள் ஊர்ப்பெண் குடும்பத்துடன், அம்மாவிற்கு  ஏக ஸந்தோஷம்.

பக்கத்து வீட்டு வைஷ்ணவப் பாட்டி.

வேலைக்குப் போகும்,பெண்,படிக்கும் பேரன் என,அ்வர்களுக்கு உறுதுணை.

அம்மாவிற்கும் ஒழிந்த நேரங்களில்  பாட்டி கம்பெனி .அவரவர்கள்,அனுபவ

வாழ்க்கையைப் பகிர்ந்து கொள்ள.

மற்றும் தெருவிலுள்ளவர்களுக்கு   வீட்டைப் பூட்டி ,சாவியைக் கொடுத்தால்

மற்றவர்களுக்குக் கொடுத்து ஒத்தாசை செய்ய. எவ்வளவு விதமான

கௌரவ பதவி உயர்வுகள்.

பாட்டியின் ரஸம் ஊற்றிக்கொடுத்தால் என்பெண் ஒருநிமிஷத்தில்

சாப்பிட்டு விடுகிறாள். நல்லாவும் சாப்பிடரா!!!!அதனால் பாட்டி ரஸத்துக்கு

ஏக டிமாண்டு. இரண்டு வேளையும் ரஸம் புக்காகி விட்டது.

எதிர்வீட்டுச் சிறுமி பாட்டி ரஸத்துடன் மட்டும் போகமாட்டாள்.

சின்ன,,   பேரனுடைய  விளையாட்டு ஸாமான்களையும்,தாருமாராக

இறைத்து விஷமம்பண்ணும்.கூட வராளே விஷமம் பண்ணாதேன்னு சொல்ல

மாட்டாளோ?

பேரன் வரும்போதே  என் ஸாமான் ஏன் இது அங்கிருக்கு,இது எங்கே என்று

கேட்கும் போது நமக்கு இது கூட ஸரியா வைக்கத் தெரியவில்லையே என்று

தோன்றும்.

இதெல்லாம் குறிப்பிடுவது எதற்காக? தானம்,தர்மம் என்று தனியாக ஏதும்

செய்ய அவசியமில்லை, நாம் புழங்கும் வகை  எது கிடைக்கிரதோ அதைப்

பிறருடன் பகிர்ந்து கொண்டால்ப்  போதும் என்பது அம்மாவின் சித்தாந்தம்.

பேரன் கால்பாகாது ஓடி விளையாடும்,கீழே விழும்,தலையில் பட்டுக் கொள்ளும்.

என்ன ஜாக்கிரதையாக இருந்தாலும் டிமிக்கி கொடுத்து விடும்.

அந்த மாதிரி நிலை எல்லாம் தாண்டி,பேரன் நான்காவது க்ளாஸ் படிக்கிறான்.

பேத்தியும் அங்கேயே வேலைக்குச் சேர்ந்து விட்டாள்.

முன்பு எப்போதோ ஒரு காலி மனையும் வாங்கிப் போட்டிருக்கிரார்கள்.

எல்லாம் ஒழுங்காகப் போய்க்கொண்டிருந்த நேரம். பென்ஷன் ப்ராப்ளம்.

அதுவும்  இவ்வளவு தூரம் வந்து கண்ணா மூச்சி விளையாடிக் கொண்டு

இருக்கிறது.

வர வழியில்  சின்ன அளவில்   அபார்ட்மென்ட் கட்டரா. நமக்கு முடிந்தால்

லோன் போட்டு வாங்கலாம் என்ற சேதியைக் கொண்டு வந்தாள் பேத்தி

எல்லா  விஷயங்களும்  தோது பட்டு வரும் என்ற எண்ணத்தில்மும்முரமாக

முயற்சி செய்ய ஆரம்பித்து வாங்குவதென்று தீர்மானித்து முடிவாக

தீர்மானம் செய்து விட்டார்  மாப்பிள்ளை.

ஏற்கெனவே வாங்கிப்போட்ட மனை சற்று தூரம் என்று,அருகிலுள்ள

மெயின் ரோட்டில் வாங்கப் போகிரார்கள்.

முதல் மாடி என்கிரார்களே. நமக்கு முடியுமா?

இவ்வளவு பழக்கமான சுற்றங்களை விட்டு,அவ்விடம் போக

வேண்டுமே?  தரையெல்லாம் வழுவழுப்பாம்.

எப்போதும் வீட்டைப்பற்றியே பேசிக்கொண்டிருக்கிரார்களே.

இப்படி எல்லா ஸங்கதிகளையும்  சேமித்துக் கொண்டு, நாமும்

அவர்களுக்கு எந்த விதத்தில் உபயோகமாக இருப்போம்?

ஏதாகிலும் பகவான் ஏற்பாடு பண்ணுவார் என்று நினைத்ததுடன்

சொல்லிக்கொண்டும் இருந்திருக்கிறார்.

பேத்தியிடம், எப்போதும் பணம் காசைப் பற்றியே  பேசிக்கொண்டு

இருக்கிறீர்களே. ஸரியாகத் தூங்கவேண்டும்.

என்ன கொஞ்சம்  மேலும் தேவையாயிருக்கு,. அவ்வளவுதானே.

எனக்குத் தெரிந்தவர்களிடம்  சொல்லி இருக்கிறேன்.

கேட்டால் அவர்கள் கூட ஒத்தாசை செய்வார். அவர்களுக்கும்

தைரியம்,அறிவுறை .

இந்த வீட்டில்  பார்க்க வராத  உறவினர்களே இல்லை

பெங்களூரிலிருந்த   பெரிய பெண்ணைக் கொடுத்த இடம்,நான்கு வித

சம்பந்தி  உறவுகள்.

மாமியார்,மைத்துனர்,ஓர்படிகள். கூட்டுக் குடும்பம்.அவளின்

நாத்தனார் அவர்கள் ,குடும்பமும் ஒரு தனிக்கூட்டுக் குடும்பம்.

பெண் வாழ்க்கைப்பட்ட குடும்பம் போல் பார்ப்பதே அரிது.

குடும்பத்தின் தலைமை  பெரிய மைத்துனர்,பெங்களூரில் கவர்மென்ட்

ட்ரெஷரி ஆபீஸர்.மாப்பிள்ளை   பெயர்போன ஆஸ்ப்பத்திரியில் ஸெகரட்டரி.

மற்றும் யாவரும் நல்ல வேலையில் இருந்தனர்.

வளவனூர்காரர்களுக்கு,   வேலை வாங்கிக் கொடுத்தல், ஊர்ப்

பெண்களுக்கு கேட்பவர்களுக்கு நல்ல வரனாகப் பார்த்து உதவுதல்,

உடல் நலம் ஸரியில்லாது போகும் எவருக்கும்,தகுந்த  வைத்திய உதவி

பெற்று நல்குதல்.

பிரதி பிரயோஜனம் எதிர்பாராமல் ,  ஒத்தாசை செய்தல் இம்மாதிரி ஒரு

குடும்பத்தைக்  கற்பனை செய்து கூட பார்க்க முடியாது.

அவர்களிடமிருந்தும் ஒரு செய்திகளும் இல்லையே, என்று கடிதம்

எதிர்பார்த்துக்காத்திருந்தாள் அம்மா.

Entry filed under: அன்னையர்தினம். Tags: 26 ஆம் பதிவு..