சொல்லுகிறேன்

12 பின்னூட்டங்கள் Add your own

• 1. ஸ்ரீராம்  |  9:37 முப இல் மே 12, 2016

  அருகில் அமர்ந்து பேசுவது போல இருக்கிறது. சிரமங்கள். கஷ்டங்கள்.. மனதுக்கு வேதனை தருவன. ஒரு கட்டத்தில் துன்பங்கள் நின்று இன்பங்கள் தொடங்கினால் நன்றாயிருக்கும். கடவுள் கண்திறக்க வேண்டும்.

  அம்மா.. கொஞ்சம் பத்தி பிரித்து வெளியிடுங்கள். படிப்பதில் சிரமம் ஏற்படுகிறது.

  மறுமொழி

  • 2. chollukireen  |  11:45 முப இல் மே 12, 2016

    பாட்டியும்,தாத்தாவும் சிரமங்களை அனுபவிக்கவில்லை. பாட்டியின் வம்சம் விளங்க, ஆதரிக்க என்று எல்லோரும் செய்த ஏற்பாடுகளில், பாட்டிக்கு எந்த தொந்திரவுகளும் ஏற்படுவதற்கு முன்னே போய் விட்டார். ஸ்வீகாரம் கொடுத்தாலும் கஷ்ட நஷ்டங்கள் பெற்றவர்களே அநுபவித்தார்கள். முடிவு நல்லபடி குணமாகி வம்சம் விளங்கியது தொட்டிலின் மகிமை. சிரமத்திற்கு மன்னிக்கவும். நன்றி. ஓரளவு பத்தி பிரித்து விட்டேன். படித்து மறுமொழி எழுதியதற்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 3. chitrasundar5  |  4:05 முப இல் மே 17, 2016

  காமாக்ஷிமா,

  தத்து, சுவீகாரம் எல்லாம் கதைகளில் படித்ததோடு சரி. இப்போ உங்கள் மன ஊஞ்சல் மூலமாக எல்லாம் தெரிய வருகிறது.

  ஒருமுறை தத்துக் கொடுக்கப்பட்டவர் ஒருவரைத் தெரிய வந்தபோது ஆச்சரியமாகி(எனக்கு ஆச்சரியம், ஆனால் அவருக்கு கடுப்பு) கேள்விமேல் கேள்வி கேட்டு அவரை உண்டுஇல்லை என பண்ணிவிட்டேன்.

  கதையுடன் பழமொழியும் சூப்பர். அடுத்த கதைக்கும் தயாராயிட்டேன், அன்புடன் சித்ரா.

  மறுமொழி

  • 4. chollukireen  |  2:48 பிப இல் மே 18, 2016

    தத்து போனதினால் அவர்களுக்கு மனக்கஷ்டம்,பணக்கஷ்டம் இருக்காது. ஸ்வீகாரப்பிள்ளை என்று பிறர் சொல்லும்போது சற்று ஒரு மாதிரியாகத் தோன்றும். குடும்பங்களெல்லாம் ஒன்றாக இருந்தவர்களுக்கு கஷ்டமில்லை. நல்ல இரண்டுபக்க அன்பும் கிடைக்கும். விவரம் அறிந்த வயதான பின் ஆனால் ஏற்றுக் கொள்வது சிரமம். நான் என் மனதில் தோன்றியதைத்தான் சொல்லுகிறேன். நடை முறையில் அவரவர்கள் அனுபவம் வேறுபட்டிருக்கும்.. உன்னைத்தான் காணவில்லையே என்று நினைத்தேன். மனது நிறைந்து விட்டது. நன்றி சித்ரா. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 5. Geetha Sambasivam  |  11:17 முப இல் மே 18, 2016

  இம்மாதிரி தத்துக் கொடுத்த கதைகள் எங்க வீடுகளிலும் உண்டு. சொந்தத்தில் திருமணம் செய்து கொள்வது என்பது என் புக்ககத்தில் நிறையவே. அங்கே புதுமுகம் என்றால் அது நான் மட்டுமே! மற்றவங்க எல்லாம் ஒருவருக்கொருவர் எப்படியோ எவ்வகையிலோ உறவு தான். ஆனாலும் குழந்தைகள் அளவில் அதிகம் பாதிப்பில்லைனே சொல்லணும். என் பெரிய நாத்தனார் அத்தை பிள்ளையைத் தான் திருமணம் செய்து கொண்டார். ஒன்றும் பிரச்னை இல்லை. நான்கு குழந்தைகள். சுகப் பிரசவங்கள்.

  ஆனால் சொந்தமே இல்லாத நான் இரண்டு பிரசவத்தின்போதும் ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டேன். ஆர் எச் ஃபாக்டரினால் குழந்தைகளுக்கு மஞ்சள் காமாலை வந்து தினம் தினம் குழந்தைகளைக் காலை வெயிலில் போட்டு வறுத்து எடுத்து தினம் இருவேளை ஊசிகள், மருந்துகள்னு கொடுத்துக் கஷ்டப்பட்டுப் பிழைக்க வைத்தோம். இப்போ நினைச்சாலும் எப்படிச் செய்தோம்னு ஆச்சரியமாத் தான் இருக்கு! 🙂 எனக்கு இப்படி ஆனதும் தான் எங்க வீட்டில் எல்லோருக்குமே ஆர் எச் நெகடிவா, பாசிடிவானு பார்க்கவே ஆரம்பிச்சாங்க! மொத்தத்தில் இதெல்லாம் நம் தலையில் எப்படி எழுதி இருக்கோ அப்படியே நடக்கும் என்பது என் முடிவு! 🙂

  மறுமொழி

• 6. chollukireen  |  1:58 பிப இல் மே 18, 2016

  உங்கள் அனுபவம் நீங்கள் குறிப்பிட்டுள்ளீர்கள். எங்கள் அக்கா,என் மாமாவின் குடும்பங்களில் இம்மாதிரி சேவை சிக்கலில் அதாவது இடியாப்பம் மாதிரி பிசிறல் அதிகம். விளைவுகளும் இரண்டொன்று ஸரியில்லை. கற்பனை அதிகம் சேராத உண்மைக் கதைகள்தானிவை. காலம் மாறிவிட்டது. பிக்கல் பிடுங்கல் இல்லாத கதைகள் நிறைய உள்ளது. காலமாற்றமானாலும் சொந்தம்,இரவல் இரண்டுவகை ஸந்தானங்கள் மூலமும் எங்காகிலும் ஏதாவது நல்லது கெட்டது நடந்து கொண்டுதானுள்ளது. பழைய காலத்தியது சற்று வித்தியாஸமாக உங்களுக்குத் தோன்றவில்லையா? வெயிலில் காலையில் குழந்தையைப் படுக்க வைத்து எடுப்பது நேபாளத்தில் எல்லா ஆஸ்ப்பத்திரிகளுலுமே கட்டாயமானதொன்று. கடுகு எண்ணெயைத் தடவி போடுவார்கள். என்னுடைய பேரன் காட்மாண்டுவில் பிறந்தான்.நானும் அப்படிதான் செய்தேன்.பழைய நாரத்தங்கா ஊறுகாய் கணக்கில் கருப்பாகப் போய்விட்டது உடம்பு. நல

  மறுமொழி

  • 7. chollukireen  |  2:19 பிப இல் மே 18, 2016

    ஸரியாக நல்ல நிறம் வர சென்னை போன பிறகுதான் ஸரியாயிற்று. அதிகநேரம் வெயிலில் விட்டு விட்டோமோ என்று பிறகு தோன்றியது. வைட்டமி்ன் சூரிய ஒளியில் கிடைக்றதினால் இப்படி. மற்றும் எவ்வளவோ பழக்க வழக்கங்கள் சீதோஷ்ண நிலைக்காகவும் மாறு படுகிறது. பாருங்கள் ஆர்ஹெச் நெகடிவா,பாஸிடிவான்னும் பார்க்க ஆரம்பித்தது உங்கள் உபயத்தில்தானே. எது எப்படி நடக்கணுமோ அது அப்படிநடக்கும் என்பது தைரியத்திற்காக ஏற்பட்ட சொல். உங்களின் கருத்தான பதிலுக்கு மிக்க ஸந்தோஷம். அன்புடன்

    மறுமொழி

• 8. ranjani135  |  12:15 பிப இல் மே 29, 2016

  இப்போதுதான் தொட்டிலின் மூன்றாவது பகுதியைப் படிக்க முடிந்தது. எங்கள் வீட்டில் – உறவில் திருமணம் இல்லாத போதும் ஆர்எச் பிரச்னை வந்து நிறைய பட்டோம். இது ஒன்றுமட்டுமே இல்லை; இதய நோய் என்பதை மறைத்து திருமணம் செய்து கொடுத்து அவள் எங்களையெல்லாம் ஆட்டிப்படைத்து, சுமங்கலி என்ற பெயருடன் முன்னால் போய்ச் சேர்ந்தும் விட்டாள்!

  தொட்டில் கதை பின்னூட்டத்தில் ஆர்எச் நெகடிவ் பாசிடிவ் – இல் வந்து நிற்கிறது!

  எனக்குத் தெரிந்து நண்பர் ஒருவர் ஒரு பெண் குழந்தையை தத்து எடுத்துக் கொண்ட சிலவருடங்களில் அந்தக் குழந்தைக்கு தாலசீமியா என்கிற நோய் இருப்பது தெரிந்தது. பாவம் இன்னும் வைத்தியம் தொடருகிறது. பெற்றோர்கள் தான் பரிதாபத்திற்கு உரியவர்கள்.

  மறுமொழி

• 9. V Gurumurthy  |  7:26 முப இல் ஒக்ரோபர் 6, 2020

  நல்ல காலம் இருந்தால், ராகு காலம் ஒன்றும் செய்யாது. இதுவும் ஒரு நம்பிக்கைதானோ ?

  மறுமொழி

  • 10. chollukireen  |  11:21 முப இல் ஒக்ரோபர் 6, 2020

    நிஜமாகவே என்னுடையபெரிய அக்காவின் குடும்பத்தில் இம்மாதிரி ஸம்பந்தங்கள் இன்றும் தொடர்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. நம்பிக்கைதான். எத்தனையோ தலைமுறைகளாக வழக்கம்.

    மறுமொழி

• 11. Geetha Sambasivam  |  12:57 முப இல் ஒக்ரோபர் 7, 2020

  மறுபடியும் படிச்சேன் அம்மா. சொந்தமோ அந்நியமோ குழந்தைகள் நன்றாய்ப் பிறப்பது என்பது அப்போதும்/இப்போதும்/எப்போதும் நம் கைகளில் இல்லை. ஆனால் இந்தக் காலத்தில் சொந்தத்தில் அதிகம் திருமணங்கள் நடப்பதாய்த் தெரியவில்லை. நல்ல பகிர்வுக்கு நன்றி. தொட்டில் தொடரட்டும்.

  மறுமொழி

• 12. chollukireen  |  11:25 முப இல் ஒக்ரோபர் 7, 2020

  அந்த காலகட்டத்தில் அப்படி யொரு கருத்து பரவ ஆரம்பித்து இருந்தது. எதுவும் நம் கையில் இல்லை. உண்மைதான். ஸொந்தங்களைச் சுலபமாகத் தட்டிக் கழிக்க இது ஒரு காரணமாகவும் அமைந்தது. பரவலாகத் தானாகவே குறைந்தும் விட்டது என்று நினைக்கிறேன்.
  உங்கள் பின்னூட்டத்திற்கு மிகவும் நன்றி. தொட்டில் தொடரும். அன்புடன்

  மறுமொழி

Trackback this post  |  Subscribe to the comments via RSS Feed