சொல்லுகிறேன்

15 பின்னூட்டங்கள் Add your own

• 1. VAI. GOPALAKRISHNAN  |  11:56 முப இல் ஒக்ரோபர் 15, 2016

  இந்தத்தொட்டிலைப் பார்க்கும்போது எனக்கு அந்தக்கால தாழங்குடை (பரிசல் போல ….. மடக்கி வைக்கவே முடியாதபடி இருக்குமே …. ஒரு குடை) நினைவுக்கு வந்தது.

  நல்ல பல பழைய செய்திகளை இன்றுடன் ஒப்பிட்டுச் சொல்லும் அருமையான பதிவு. பகிர்வுக்கு நன்றிகள்.

  மறுமொழி

  • 2. chollukireen  |  12:02 பிப இல் ஒக்ரோபர் 15, 2016

    ஆமாம். இப்போது நேபாளத்தின் காட்சிகள்தான் மனதில் பின்புலமாக ஓடிக்கொண்டு இருக்கிறது. சூடான உடனடி வரவிற்கு மிகவும் நன்றியும் மகிழ்ச்சியும். லேசாக இருக்கும் இது. தாழங்குடை எங்கள் வீட்டிலும் இருந்தது. மடக்க முடியாத அமைப்பு. சற்றுக் கனமாக இருக்கும். மாயவரம் பக்கத்திலிருந்து வாங்கி வந்தது. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 3. ஸ்ரீராம்  |  2:26 முப இல் ஒக்ரோபர் 16, 2016

  குளிரில் வாய் ஆதிக் கொண்டே இருந்தால் குளிர் தெரியாது! ஏதோ ஒரு வேலையில் நம்மை ஈடுபடுத்திக் கொள்கிறோம் இல்லையா!!

  //தாய் தந்தையர்களிருக்கும் இடத்திற்கு கட்டாயம் வந்து டீக்கா,அதாவது ஆசீர்வாதம் வாங்கவேண்டும். இது கட்டாயமாக அமுலிலுள்ள எழுதப்படாத சட்டம்.//

  பாராட்டுவதா, எதிர்க்கருத்துச் சொல்வதா! ரெண்டு மாதிரியும் சொல்லலாம்!

  அப்படி சட்டம் போட்டால்தான் இந்த வழக்கங்கள் தவறாது நிகழும் என்றும் சொல்லலாம். கட்டாயப்படுத்தி வருவதா பாசமும், மரியாதையும்? தானாகத் தெரிய வேண்டாமா என்றும் கேட்கலாம்!

  :)))))

  //அவரவர்கள் தாயாருக்குச் செய்கிறார்களோ இல்லையோ மாமியாருக்குச் செய்வது எழுதப்படாத சட்டம்.//

  :))))

  மறுமொழி

• 4. chollukireen  |  4:09 பிப இல் ஒக்ரோபர் 16, 2016

  சிலவழக்கங்களைப் பாராட்டவே வேண்டும். அதை கடைபிடிக்கிரார்கள். ஒற்றுமை ஓங்குகிறது. சிலஸமயங்களில் நேரில் யாவரையும் பார்க்கும்போது, பகைகளிருந்தாலும் , மறையவோ,குறையவோ வாய்ப்புள்ளது. மாமியாருக்குச் செய்வது உடன் இருப்பதால்தான். தாயாருக்கு அவருடன் இருக்கும் மருமகள் இதையே அனுஸரிப்பாள் என்ற ஆழ்ந்த நம்பிக்கையும்,தேசாசாரமும் மனதில் ஆழப்பதிந்த நம்பிக்கையும்தான் காரணம். இன்றும் நேபாளிகளுக்கு ஒரு கட்டுப்பாடு இருக்கிறதென்பது என் எண்ணம். மாறுதல்கள் எங்கும் ஸகஜமானதொன்று. நன்றி. அன்புடன்

  மறுமொழி

• 5. கோமதி அரசு  |  3:10 பிப இல் ஒக்ரோபர் 17, 2016

  நேபாளிகளின் பழக்க வழக்கம் எல்லாம் அருமையாக எழுதுகிறீர்கள். நாங்கள் முக்திநாத் போவதற்கு நேபாளம் , காட்மண்டுவில் நான்கு தினங்கள் தங்கி இருந்தோம். பெண்கள் நல்ல பலம் பொருந்தியவர்களாக இருப்பதைப் பார்த்தோம். பஸ்ஸில் சிலிண்டரை தூக்கி கொண்டு படியில் பிராயணம் செய்தார்கள்.

  அன்னாசி பழத்தை வெட்டி காய வைத்து இருந்தார்கள். மக்கா சோளத்தை வீட்டின் முன் காய போட தோரணம் மாதிரி எல்லா வீட்டின் முன் பக்கமும் கட்டி தொங்க விட்டு இருப்பதை பார்க்க முடிந்தது.

  பெரியவர்களுக்கு மரியாதை செய்வது நல்லது தானே!

  மறுமொழி

  • 6. chollukireen  |  3:24 பிப இல் ஒக்ரோபர் 17, 2016

    நான் நேபாளத்தில் 26 வருஷங்கள் காட்மாண்டுவில் இருந்தவள். என் பிள்ளைகள் எல்லாம் அவ்விடம்தான் ஆரம்பக்கல்வியை முடித்தவர்கள்.
    நேபாளத்துப் பின்னணியில் கதைகள் எழுத மனம் இப்போதுதான் சிந்தித்தது. மிடில் கிளாஸ் வர்கம் இந்தக்கதை. இன்னும் எவ்வளவோ எழுதலாம். நீங்களும் நிறைய கவனித்து இருக்கிறீர்கள். பூண்டும்,வெங்காயமும் அதன் தாள்களுடன் தோரணமாகக் காய்ந்து தொங்கும் காட்சியும் பார்த்திருப்பீர்கள். பெரியவர்களுக்கு மரியாதை செய்ய வேண்டுமென்பதைக் கட்டாயமாகப் பண்டிகைகளுடன் இணைத்திருப்பதை நினைவு கூர்ந்து எழுதியிருந்தேன்.
    உங்கள் வரவிற்கும்,பின்னூட்டத்திற்கும், கவனிப்புக்கும் நன்றி. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 7. chollukireen  |  3:42 முப இல் திசெம்பர் 29, 2020

  Reblogged this on சொல்லுகிறேன் and commented:

  தொட்டில்களில் இது நேபாளப்பின்னணியுடன் வருகிறது. இதுவும் அவ
  அழகானத் தொட்டில்தான். சறறு மன விசாலத்துடன் ஆடுகிரது அன்புடன்

  கானத் தொட்டில்தாந்

  ன்.

  .

  மறுமொழி

• 8. நெல்லைத்தமிழன்  |  8:10 முப இல் திசெம்பர் 29, 2020

  காலையில் போட்ட பின்னூட்டம் காணவில்லை.

  நேபாள வாழ்க்கை முறைகளை அறிய ஒரு நல்ல சந்தர்ப்பம்.

  வேலைக்கார முதியவள், மாமியாருக்கு காலில் எண்ணெய் தேய்த்து சூடுபடுத்துவது (மாமனார் மட்டும் என்ன பாவம் செய்தார்? அவருக்கு ஒரு சிசுருஷையும் கிடையாதா?)

  ரசித்த தொட்டில். எப்படியெல்லாம் ஆடப்போகிறது எனப் பார்ப்போம்.

  மறுமொழி

  • 9. chollukireen  |  12:11 பிப இல் திசெம்பர் 29, 2020

    நான் காலையில் எழுதிய பின்னூட்டத்தையும் பார்த்தேன். மாமியார் கடுகடு இல்லாமலா இருக்கும். மரியாதை என்ற சொல்லுக்கு அர்த்தம் இருந்தால் அது ஸுபாவமாகவே போய்விடுமோ என்னவோ? மாமனாருக்குச் செய்ய மாமியார் இருக்கிராரே? குளிர் தேசத்திற்கு கடுகு எண்ணெய் உடலுக்குச் சூட்டைக் கொடுக்கும். குழந்தைக்கும் கடுகு எண்ணெய்தான் மஸாஜ்.. ராணி வீட்டுப் பெண் ஆநாலும் மாமியாருக்கு உபசாரம் தேச கலாசாரம். சமையலும் செய்ய வேண்டும். பழைய கால வழக்கம் இன்றும் ஓரளவு அனுஸரிக்கப்படுகிறது. இன்னும் எவ்வளவோ கொடுமையும் இருந்திருக்கும். பாருஙகள் தொட்டில்நன்றாகததான் ஆடும். அன்புடன்

    மறுமொழி

• 10. Geetha Sambasivam  |  9:50 முப இல் திசெம்பர் 29, 2020

  என்னைப் பொறுத்தவரை புத்தம்புதிய தொட்டில். சுவாரசியமானதும் கூட. ஆவலுடன் படித்துவிட்டு மிச்சக்கதைக்குக் காத்திருக்கேன்.

  மறுமொழி

  • 11. chollukireen  |  12:13 பிப இல் திசெம்பர் 29, 2020

    இன்னும் எவ்வளவோ நேபால் அனுபவங்கள். நன்றி. அன்புடன்

    மறுமொழி

• 12. athiramiya  |  3:31 பிப இல் திசெம்பர் 29, 2020

  காமாட்ஷி அம்மா, அக்காலத்தில் இப்படி எல்லாம் பழக்கவழக்கம் இருந்ததோ… நம்ப முடியவில்லை..

  //இரவு படுக்கப் போகுமுன் ஒரு கிண்ணத்தில் சிறிது கடுகெண்ணெய் எடுத்துப்போய் மாமியாருக்கு காலில் சிறிது தேய்த்து மஸாஜ் செய்துவிட்டுத் திரும்பவும் மாமியார் பாதங்களை தொட்டு கண்ணில் ஒற்றிக் கொண்டுதான் படுக்கப் போக வேண்டும். ///

  நாம் விரும்பிச் செய்வது வேறு, கட்டாயத்தின் பெயரில் செய்வது கொடுமை:(

  மறுமொழி

  • 13. நெல்லைத்தமிழன்  |  7:12 முப இல் திசெம்பர் 30, 2020

    அதிரா… எந்தப் பழக்கமும் முதலில் ரூல் போன்றுதான் வரும். அப்புறம் பழகிவிடும். இதுவும் நல்ல செயல்தானே.

    உங்க அப்பா, காலையில் 5 மணிக்கே எழுந்துக்கணும், அங்க இங்க போய் கதை அடிக்கக்கூடாது என்றெல்லாம் ரூல்ஸ் போடும்போது கட்டாயப்படுத்துவது போல்தான் இருக்கும். அப்புறம் அது நல்லதுக்கு என்று புரிவதில்லையா?

    மறுமொழி

    • 14. chollukireen  |  12:14 பிப இல் திசெம்பர் 30, 2020

      ஆமாம் நீங்கள சொல்வது முற்றிலும ஸரி.. நாம் தினமும் வென்னீர் போட்டுக் குளிப்பது அவர்களுக்கு ஆச்சரியத்தைக் கொடுத்தது. சனி நீராடினால் போதும் அவர்களுக்கு.. இப்படி எத்தனையோ வித்தியாஸங்களும் உண்டு. இப்போது மாறி இருக்கலாம். சீதோஷ்ண ஸமயங்கள். இப்போத யாவும் மாறி வருகிறது. அனுபவங்களுக்குக் குறைவில்லை. . எண்ணங்கள் அதைச்சுற்றியே வருகிறது.. உங்கள் பின்னூட்டங்களும் . நன்றி. அன்புடன்

• 15. chollukireen  |  11:55 முப இல் திசெம்பர் 30, 2020

  கற்றுக் கொள்ளும் எந்த வொரு வேலையுமே கட்டாயத்தில்தான் வருகிறது. பழக்கங்கள் தொன்றுதொட்டு வருகிறது. நடைமுறை வழக்கங்கள் நான் எழுதினேன். இப்போதும் முறை இருக்கிறது. காலையில் எழுந்ததும் பெரியவர்களைப் பார்த்தால் காலைத்தொட்டு வணஙகி கண்ணில் ஒற்றிக் கொள்வார்கள். ஸிர்டோக்னி என்பார்கள். இப்போது ஜெயின் பிரிவைச் சேர்ந்தவர்கள் பெரியவர்களைப் பார்த்தால், குனிந்து காலைத்தொட்டு வணங்குகிரார்கள். சிலநியமங்கள் பார்த்தால் ஏன் இப்படி என்று தோன்றுகிறது. அவர்களின் சட்ட திட்டம் என்பார்கள். பழமை விரும்பிகள். அதிராவிற்கு ஏஞ்சல்மாதிரி ஸம்பவங்களைப் பார்த்து கோபம் வந்து விட்டதா? இதுஸகஜம்,இதுஸகஜம்.தொடர்ந்து வந்து பின்னூட்டத்தை தொட்டில் எதிர பார்க்கிறது. ஸந்தோஷம். அன்புடன்

  மறுமொழி

Trackback this post  |  Subscribe to the comments via RSS Feed