சொல்லுகிறேன்

கல்யாணம் ஆகிவி்ட்டது. விசாரம் விட்டது என்பது எல்லோருடைய

வாக்குகளும்.

விசாரங்கள், ஆரம்பம்தானே சிலருடைய வாழ்க்கைகளிில்.

ரிடயரான பின்னும் பெண்கள் பள்ளியில் அப்பாவிற்கு ஆங்காங்கே ஒரு

ஆறுமாத காலத்திற்கு வேலை கிடைத்துக் கொண்டிருந்தது. அப்படி ஒரு முறை

சென்னை வந்தபோது பெண் பாசம் பெண் வீட்டிற்குப் போயுள்ளார்.

இரண்டொருநாள் தங்கி விட்டு  தங்க இடம் பார்த்துப் போவதாகச் சொல்லியும்

இருக்கிரார். அப்படி இருக்கையில் அவர்கள், அவ்விடமே தங்கி விடுவாரோ, என்ற

ஐயத்தில், அக்காவிடம் கேள்வி எழுப்பி இருக்கிரார்கள்.

அக்காவிற்கு மனது பொருக்க முடியாமல்,

அப்பா நீங்கள் இவ்விடமே தங்கிவிடுவீர்களோ என்று அச்சப் படுகிரார்கள்

என்று சொல்லி விட்டாள்.

போதுமே கோபக்கார மனிதர்களுள் ஒருவராகிய அப்பாவிற்கு, கிளம்பி விட்டார்.

எதிரே வந்த மாப்பிள்ளை, பெட்டியை கையில் வாங்கிக் கொண்டு, கொண்டுவிட

எத்தனித்தவரை, உங்கள் மரியாதை உங்களுடன் இருக்கட்டும், என்று சொல்லியபடி

வெளியே வந்தவர்தான்.

எந்தக் காரணத்தைக் கொண்டும், திரும்பப் போகவேயில்லை.

பெற்றவருக்கு இம்மாதிரி வீம்பு உண்டா?  பெண்ணைப் படுத்துவதற்கு இதைவிட வேறு

காரணம் வேண்டுமா?

உங்களால் நம்ப முடியாது. இதை வைத்தே எவ்வளவோ நடந்து விட்டது.

அம்மா யார் எதைச் சொன்னாலும், வாவென்ற வார்த்தை சொல்லி, வரவேற்காமல்ப்

போனாலும்,  அம்மா அங்கு போய்ப் பார்ப்பதை விடவில்லை.

யார் சென்னை சென்றாலும், போய்ப் பார்த்துவிட்டு வாருங்கள் என்று சொல்லி

அனுப்புவார்கள். இப்படியே மூன்று வருஷங்கள் கடந்தது.

அப்படிதான் அன்றொருநாள் கோவிலாராத்தில் ராஜி வந்திருந்தாள்.

அவளும் சென்னையில்தான் வாழ்க்கைப்…